Τα Χάιλαντς ( Σκωτσέζικα : the Hielands ,) είναι μια ιστορική περιοχή της Σκωτίας . Πολιτιστικά, τα Highlands και τα Lowlands παρέκκλιναν από τον Ύστερο Μεσαίωνα στη σύγχρονη περίοδο , όταν οι Σκωτσέζοι των Πεδινών αντικατέστησαν τη Σκωτσέζικη Γαελική στο μεγαλύτερο μέρος των Πεδινών.
Ο όρος χρησιμοποιείται επίσης για την περιοχή βόρεια και δυτικά του ορειακού ρήγματος Highland , αν και τα ακριβή όρια δεν είναι σαφώς καθορισμένα, ιδιαίτερα στα ανατολικά. Το Great Glen χωρίζει τα όρη Grampian στα νοτιοανατολικά από τοΒορειοδυτικά Χάιλαντς .
Το σκωτσέζικο γαελικό όνομα του A’ Ghàidhealtachd σημαίνει κυριολεκτικά “ο τόπος των Gael” και παραδοσιακά, από μια γαελόφωνη άποψη, περιλαμβάνει τόσο τα Δυτικά Νησιά όσο και τα Highlands.
Τα Highlands της Σκωτίας φημίζονται για τη φυσική τους ομορφιά και είναι ένα δημοφιλές θέμα στην τέχνη (εδώ απεικονίζεται από τον Henry Bates Joel )
Η περιοχή είναι πολύ αραιοκατοικημένη, με πολλές οροσειρές να κυριαρχούν στην περιοχή, και περιλαμβάνει το ψηλότερο βουνό των Βρετανικών Νήσων , το Μπεν Νέβις .
Κατά τον 18ο και τις αρχές του 19ου αιώνα ο πληθυσμός των Highlands αυξήθηκε σε περίπου 300.000, αλλά από γ. 1841 και για τα επόμενα 160 χρόνια, η φυσική αύξηση του πληθυσμού ξεπεράστηκε από τη μετανάστευση (κυρίως στον Καναδά, τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία και τη μετανάστευση στις βιομηχανικές πόλεις της Σκωτίας και της Αγγλίας.)
διαβάστε επίσης Η Οδογέφυρα Glenfinnan στην Σκωτία
Η περιοχή είναι πλέον μια από τις πιο αραιοκατοικημένες στην Ευρώπη. Στα 9,1/km 2 το 2012, η πυκνότητα πληθυσμού στα Χάιλαντς και τα Νησιά είναι μικρότερη από το ένα έβδομο της Σκωτίας συνολικά, συγκρίσιμη με αυτή της Βολιβίας , του Τσαντ και της Ρωσίας.
Τα υψίπεδα της Σκωτίας είναι η μόνη περιοχή στα Βρετανικά Νησιά που έχει το βίωμα της τάιγκα , καθώς περιλαμβάνει συγκεντρωμένους πληθυσμούς δάσους Σκωτίας πεύκης : βλέπε Caledonian Forest . Είναι το πιο ορεινό μέρος του Ηνωμένου Βασιλείου .
Πολιτισμός
Μεταξύ του 15ου και των μέσων του 20ού αιώνα, η περιοχή διέφερε από τις περισσότερες πεδιάδες ως προς τη γλώσσα. Στα σκωτσέζικα γαελικά, η περιοχή είναι γνωστή ως Gàidhealtachd , επειδή ήταν παραδοσιακά το γαελόφωνο τμήμα της Σκωτίας, αν και η γλώσσα τώρα περιορίζεται σε μεγάλο βαθμό στις Εβρίδες .
Οι όροι χρησιμοποιούνται μερικές φορές εναλλακτικά, αλλά έχουν διαφορετική σημασία στις αντίστοιχες γλώσσες τους.
Τα Σκωτσέζικα Αγγλικά (στη μορφή των Χάιλαντ ) είναι η κυρίαρχη γλώσσα της περιοχής σήμερα, αν και τα Αγγλικά των Χάιλαντ έχουν επηρεαστεί από την γαελική ομιλία σε σημαντικό βαθμό. Ιστορικά, η «Highland line» διέκρινε τους δύο σκωτσέζικους πολιτισμούς.
Ενώ η γραμμή των Χάιλαντ ακολουθούσε ευρέως τη γεωγραφία των Γκράμπιανς στο νότο, συνέχισε στο βορρά, αποκόπτοντας τις βορειοανατολικές περιοχές, δηλαδή το Eastern Caithness , το Orkney και το Shetland , από τα πιο γαελικά Χάιλαντς και τις Εβρίδες.
Ιστορικά, η κύρια κοινωνική μονάδα των Highlands ήταν η φυλή .
Οι βασιλιάδες της Σκωτίας, ιδιαίτερα ο Ιάκωβος VI , έβλεπαν τις φυλές ως πρόκληση για την εξουσία τους. τα Χάιλαντς θεωρούνταν από πολλούς ως μια άνομη περιοχή. Οι Σκωτσέζοι των Lowlands έβλεπαν τους Highlanders ως οπισθοδρομικούς και πιο «Ιρλανδούς».
για φθηνά αεροπορικά εισιτήρια επισκεφτείτε το ticketswe
Τα Χάιλαντς θεωρήθηκαν ως η υπερχείλιση της Γελικής Ιρλανδίας. Έκαναν αυτή τη διάκριση διαχωρίζοντας τους Γερμανικούς «Σκοτσέζους» Άγγλους και τους Γαελικούς, μετονομάζοντάς το σε «Erse» σε θεατρικό έργο στο Eire. Μετά την Ένωση των Στεμμάτων , ο Τζέιμς ΣΤ’ είχε τη στρατιωτική δύναμη να υποστηρίξει οποιεσδήποτε προσπάθειες επιβολής κάποιου ελέγχου.
Το αποτέλεσμα ήταν, το 1609, το Καταστατικό της Ίωναςπου ξεκίνησε τη διαδικασία ενσωμάτωσης των ηγετών των φυλών στη σκωτσέζικη κοινωνία. Οι σταδιακές αλλαγές συνεχίστηκαν μέχρι τον 19ο αιώνα, καθώς οι αρχηγοί των φυλών θεωρούσαν τους εαυτούς τους λιγότερο ως πατριαρχικούς ηγέτες του λαού τους και περισσότερο ως εμπορικούς ιδιοκτήτες.
Το πρώτο αποτέλεσμα για τους φύλακες που ήταν οι ενοικιαστές τους ήταν η αλλαγή στα ενοίκια που πληρώθηκαν σε χρήματα και όχι σε είδος. Αργότερα, τα ενοίκια αυξήθηκαν καθώς οι γαιοκτήμονες των Highland προσπαθούσαν να αυξήσουν το εισόδημά τους.
διαβάστε επίσης Τα 10 κορυφαία αξεσουάρ ταξιδιού για ταξιδιώτες με σακίδια
Ακολούθησε, κυρίως την περίοδο 1760-1850, η γεωργική βελτίωση που συχνά (ιδιαίτερα στα Δυτικά Χάιλαντς) περιλάμβανε εκκαθάριση του πληθυσμού για να ανοίξει ο δρόμος για εκμεταλλεύσεις προβάτων μεγάλης κλίμακας.
Οι εκτοπισμένοι ένοικοι εγκαταστάθηκαν στο croftingκοινότητες στη διαδικασία. Οι καλλιέργειες είχαν σκοπό να μην παρέχουν όλες τις ανάγκες των κατοίκων τους. αναμενόταν να εργάζονται σε άλλους κλάδους όπως η αλιεία και η αλιεία.
Οι Crofters άρχισαν να βασίζονται ουσιαστικά στην εποχική μεταναστευτική εργασία, ιδιαίτερα στα Lowlands. Αυτό έδωσε ώθηση στην εκμάθηση της αγγλικής γλώσσας, η οποία θεωρήθηκε από πολλούς γαελόφωνους της υπαίθρου ως η βασική «γλώσσα εργασίας».
Η παλαιότερη ιστοριογραφία αποδίδει την κατάρρευση του συστήματος των φυλών στον απόηχο των εξεγέρσεων των Ιακωβιτών . Αυτό θεωρείται πλέον λιγότερο επιδραστικό από τους ιστορικούς.
Μετά την εξέγερση των Ιακωβιτών το 1745, η βρετανική κυβέρνηση θέσπισε μια σειρά νόμων για να προσπαθήσει να καταστείλει το σύστημα των φυλών , συμπεριλαμβανομένων απαγορεύσεων στην οπλοφορία και τη χρήση ταρτάν και περιορισμούς στις δραστηριότητες της Σκωτίας Επισκοπικής Εκκλησίας..
Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της νομοθεσίας καταργήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα καθώς η απειλή των Ιακωβιτών υποχώρησε. Σύντομα υπήρξε μια αποκατάσταση της κουλτούρας των Highland. Το Ταρτάν υιοθετήθηκε για τα συντάγματα των Χάιλαντ στον Βρετανικό Στρατό, στον οποίο οι φτωχοί Χάιλαντερ εντάχθηκαν σε μεγάλους αριθμούς την εποχή των Επαναστατικών και Ναπολεόντειων Πολέμων (1790–1815).
Το ταρτάν είχε σε μεγάλο βαθμό εγκαταλειφθεί από τους απλούς ανθρώπους της περιοχής, αλλά στη δεκαετία του 1820, το ταρτάν και το κιλτ υιοθετήθηκαν από μέλη της κοινωνικής ελίτ, όχι μόνο στη Σκωτία, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η διεθνής τρέλα για το ταρτάν, και για την εξιδανίκευση ενός ρομαντικού Χάιλαντς, ξεκίνησε από τον Οσσιακό κύκλο, και διαδόθηκε περαιτέρω από τα έργα του Walter Scott .
Η «σκηνοθεσία» του στην επίσκεψη του βασιλιά Γεωργίου Δ΄ στη Σκωτία το 1822 και η χρήση ταρτάν από τον βασιλιά οδήγησαν σε μαζική άνοδο της ζήτησης για κιλτ και ταρτάν που δεν μπορούσε να καλύψει η σκωτσέζικη βιομηχανία μάλλινων. Τα μεμονωμένα ταρτάν φυλών χαρακτηρίστηκαν σε μεγάλο βαθμό αυτή την περίοδο και έγιναν ένα σημαντικό σύμβολο της σκωτσέζικης ταυτότητας.
Αυτός ο «Highlandism», με τον οποίο όλη η Σκωτία ταυτίστηκε με την κουλτούρα των Highlands, εδραιώθηκε από το ενδιαφέρον της Βασίλισσας Βικτώριας για τη χώρα, την υιοθέτηση του Balmoral ως σημαντικό βασιλικό καταφύγιο και το ενδιαφέρον της για την «ταυτουργία».
Παραγωγή ουίσκι
Σήμερα, τα Highlands είναι οι μεγαλύτερες από τις περιοχές παραγωγής ουίσκι της Σκωτίας. η σχετική περιοχή εκτείνεται από το Orkney έως το Isle of Arran στο νότο και περιλαμβάνει τα βόρεια νησιά και μεγάλο μέρος των Εσωτερικών και Εξωτερικών Εβρίδων, Argyll, Stirlingshire, Arran, καθώς και τμήματα του Perthshire και του Aberdeenshire. (Άλλες πηγές αντιμετωπίζουν τα νησιά, εκτός από το Islay, ως ξεχωριστή περιοχή παραγωγής ουίσκι.)
Αυτή η τεράστια περιοχή έχει πάνω από 30 αποστακτήρια ή 47 όταν η υποπεριοχή των Νησιών περιλαμβάνεται στην καταμέτρηση. Σύμφωνα με μια πηγή, η πρώτη πεντάδα είναι οι The Macallan, Glenfiddich, Aberlour, Glenfarclas και Balvenie.
Ενώ το Speyside βρίσκεται γεωγραφικά εντός των Highlands, η περιοχή αυτή προσδιορίζεται ως ξεχωριστή όσον αφορά τις παραγωγές ουίσκι. Speyside single maltουίσκι παράγονται από περίπου 50 αποστακτήρια.
Σύμφωνα με το Visit Scotland , το ουίσκι Highlands είναι «φρουτώδες, γλυκό, πικάντικο, βυνό». Μια άλλη ανασκόπηση δηλώνει ότι το single malt North Highlands είναι “γλυκό και γεμάτο σώμα”, τα ουίσκι Eastern Highlands και Southern Highlands τείνουν να είναι “ελαφρύτερα στην υφή” ενώ τα αποστακτήρια στα Western Highlands παράγουν single malt με «πολύ πιο πικρή επιρροή».
για φθηνά αεροπορικά εισιτήρια επισκεφτείτε το ticketswe
Θρησκεία
Η Σκωτσέζικη Μεταρρύθμιση πέτυχε μερική επιτυχία στα Χάιλαντς. Ο Ρωμαιοκαθολικισμός παρέμεινε ισχυρός σε ορισμένες περιοχές, λόγω απομακρυσμένων τοποθεσιών και των προσπαθειών Φραγκισκανών ιεραποστόλων από την Ιρλανδία, οι οποίοι έρχονταν τακτικά για να γιορτάσουν τη Λειτουργία .
Παραμένουν σημαντικά καθολικά οχυρά στα Χάιλαντς και τα Νησιά, όπως το Μόινταρτ και Μοράρ στην ηπειρωτική χώρα και το Νότιο Ουστ και Μπάρα στις νότιες Εξωτερικές Εβρίδες. Η απομακρυσμένη περιοχή της περιοχής και η έλλειψη κληρικού που μιλούσε γαελικά υπονόμευσε τις ιεραποστολικές προσπάθειες της καθιερωμένης εκκλησίας.
Ο αργότερα 18ος αιώνας γνώρισε κάπως μεγαλύτερη επιτυχία, χάρη στις προσπάθειες τωνΟι ιεραπόστολοι του SSPCK και η διατάραξη της παραδοσιακής κοινωνίας μετά τη Μάχη του Culloden το 1746. Τον 19ο αιώνα, οι Ευαγγελικές Ελεύθερες Εκκλησίες, οι οποίες αποδέχονταν περισσότερο τη γλώσσα και τον πολιτισμό της Γαλλικής, αναπτύχθηκαν γρήγορα, ελκυστικά πολύ πιο έντονα από την καθιερωμένη εκκλησία.
Ως επί το πλείστον, ωστόσο, τα Χάιλαντς θεωρούνται κυρίως Προτεστάντες, πιστοί στην Εκκλησία της Σκωτίας . Σε αντίθεση με τα καθολικά νότια νησιά, τα βόρεια νησιά των Εξωτερικών Εβρίδων (Lewis, Harris και North Uist) έχουν ένα εξαιρετικά υψηλό ποσοστό του πληθυσμού τους που ανήκει στην Προτεσταντική Ελεύθερη Εκκλησία της Σκωτίας ή στην Ελεύθερη Πρεσβυτεριανή Εκκλησία της Σκωτίας .
Οι Εξωτερικές Εβρίδες έχουν περιγραφεί ως το τελευταίο προπύργιο του Καλβινισμού στη Βρετανία και το Σάββατο εξακολουθεί να τηρείται ευρέως. Το Inverness και η γύρω περιοχή έχουν πλειοψηφικό προτεστάντη πληθυσμό, με τους περισσότερους ντόπιους να ανήκουν είτε στο The Kirk είτε στο Ελεύθερη Εκκλησία της Σκωτίας .
Η εκκλησία διατηρεί αξιοσημείωτη παρουσία στην περιοχή, με την εκκλησιαστική προσέλευση σημαντικά υψηλότερη από ό,τι σε άλλα μέρη της Σκωτίας. Η θρησκεία συνεχίζει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην κουλτούρα των Χάιλαντ, με την τήρηση του Σαββάτου να εξακολουθούν να ασκούνται ευρέως, ιδιαίτερα στις Εβρίδες.
Στο παρακάτω widget βρείτε φθηνά αεροπορικά εισιτήρια για το ταξίδι σας
